ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Με την ευκαιρία των 90 χρόνων από τη γέννησή του Κώστα Τσόκλη, το Ίδρυμα Θεοχαράκη παρουσίασε μία αναδρομική έκθεση πενήντα πολύτιμων και αντιπροσωπευτικών έργων της εξελικτικής του πορείας, από το 1955 έως πρόσφατα, σε επιμέλεια Τάκη Μαυρωτά.
«Το διεισδυτικό βλέμμα του Κώστα Τσόκλη»
Ο επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς γράφει στον πολυσέλιδο κατάλογο της έκθεσης: «Η εικαστική δημιουργία, εδώ και αρκετές δεκαετίες, φωτίζεται από το διεισδυτικό πνεύμα του Τσόκλη».
« Η οπτική του έχεις την πεποίθηση ότι βυθίζεται στο μέλλον και η δράση του ότι προχωρά με ταχύ ρυθμό, ιδέα προς ιδέα, χωρίς το ένα έργο του να αναιρεί το άλλο. Έτσι, κατάφερε να μετατρέψει τις σκέψεις του σε αισθητικές ιδέες. Μεγάλη τέχνη γνωρίζει ότι σημαίνει ολοκληρωμένη έκφραση. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, με μέσα αυστηρά αισθητικά, σαν ένα ατέρμονο αστραφτοβόλημα, ξεκινώντας από τα πορτρέτα των γονέων του, για να συνεχίσει στις αφηρημένες διατυπώσεις, τις αταξίδευτες θάλασσες, τα καθρεφτένια φεγγάρια, τα πυρακτωμένα δέντρα, τα μολυβένια σύννεφα και τις ερωτικές συνθέσεις, έως το εντυπωσιακό πορτρέτο της συζύγου του Ελένης και την είσοδο του σπιτιού του, στην οδό Αξιού 15, στους Θρακομακεδόνες, του καταφυγίου της δημιουργικής του δράσης, μεταξύ των άλλων αντιπροσωπευτικών του έργων. Και, όπως έγραφα, παλαιότερα, στον κατάλογο της έκθεσης C. Tsoclis Αποτυπώματα πορείας «Ο Σωκράτης στο τέλος της Απολογίας λέει: Ποιος πάει για το καλύτερο, ο Θεός το ξέρει».
«Ο Τσόκλης, στο πέρασμα του χρόνου, μένει πιστός στην αδιάσπαστη πορεία της έμπνευσής του και ακριβέστερα της ίδιας της ανανεωτικής του δράσης. Παραμένει πιστός στο συνεχή του αγώνα, να δώσει νέα μορφή και νόημα στον κόσμο των εικόνων του. Όπως ο ίδιος λέει: «Μετά από χρόνια αναγκαίας περιπλάνησης σε χαραγμένα ήδη μονοπάτια, τώρα ιχνηλατώ τα βήματα μου και χαρτογραφώ τις πλάνες μου και τις εμμονές μου. Αναζητώ τη δροσιά του ίσκιου του ίδιου του σώματός μου…».
Ο αγέραστος Τσόκλης στην 122η έκθεσή του
Ο Τσόκλης, στα 90 του χρόνια, συναντά για μια ακόμη φορά τον αγέραστο εαυτό του στην 122η ατομική του έκθεση, στο ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, σε μια σύνοψη αντιπροσωπευτικών κορυφαίων του έργων, με τόση ομορφιά, που σχεδόν σου κόβεται η ανάσα, πείθοντάς μας ότι η τέχνη του είναι αδιαμφισβήτητα αχώριστη από τη ζωή του. Όπως ο ίδιος μου εξομολογήθηκε:
«Σε όσους καθρέφτες κι αν κοίταξα, πάντα τον εαυτό μου έβλεπα μέσα. Κάποτε μακιγιαρισμένο, άλλοτε γερασμένο ή τραυματισμένο, χαρούμενο ή λυπημένο, μα τον εαυτό μου. Και δεν μπορώ να πω πως πάντα μου αρέσει. Κι όμως, μ’ αυτό το πρόσωπο υποστηρίζω την ύπαρξή μου.»
Ο Κώστας Τσόκλης, όλα αυτά τα χρόνια, μας παρηγορεί και μας εμπνέει, μας είναι απαραίτητος, γιατί, με το έργο του, φωτίζει το αύριο μ’ έναν πρωτόφαντο κώδικα όρασης. Χρησιμοποιώ τον όρο κώδικα γιατί είναι μια έννοια που αρέσει στον ίδιο και σημαδεύει τη δημιουργική του δράση και την ολόγυμνη αλήθεια της, αποκαλύπτοντάς μας την τέχνη του, το μεγάλο θάρρος του και το πιο υπολογίσιμο. Ένα σπουδαίο έργο, που μεγαλώνει τον κόσμο μας, αφού, με την καθαρότητα του, καθρεφτίζει τον ιλιγγιώδη πόνο της ζωής και τις χαρές που την κάνουν να αξίζει.»
