Βιογραφία

Ο Κώστας Τσόκλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930.

Από τα 12 μέχρι τα 18 του χρόνια εργάστηκε στα ντεκόρ του κινηματογράφου (γιγαντοαφίσες). Το 1948 μπήκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελειώνοντας κέρδισε την υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών κι έφυγε για τη Ρώμη, όπου έζησε τρία χρόνια. Εκεί, αμφισβητώντας την ακαδημαϊκή του παιδεία, ασπάστηκε τα πιο ακραία κινήματα της σύγχρονης τέχνης, προσθέτοντας σ ‘αυτά και το δικό του λόγο. Από το 1960 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου έμεινε είκοσι τέσσερα χρόνια, χωρίς όμως να διακόψει τους δεσμούς του με την Ελλάδα. Το 1971 με ‘72 έζησε στο Βερολίνο καλεσμένος από τον γερμανικό πολιτιστικό οργανισμό D.A.A.D.

Από το 1967 μέχρι το 1972 συνεργάστηκε αποκλειστικά με την γκαλερί Ileana Sonnabend η οποία του άνοιξε το δρόμο για μία διεθνή αναγνώριση, οργανώνοντας εκθέσεις στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιταλία τη Γερμανία, με τα προοπτικά του «Αντικείμενα – καταστάσεις».

Από το 1972 μέχρι το 1987 συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Ιόλα.

Μέχρι σήμερα έχει κάνει πάνω από 110 ατομικές εκθέσεις σε Μουσεία, δημόσιους χώρους, γκαλερί σε πολλά μέρη του κόσμου και έχει πάρει μέρος στις σημαντικότερες διεθνείς ομαδικές εκθέσεις.

Το 1986 εκπροσωπώντας την Ελλάδα στη Μπιενάλε της Βενετίας, θέλησε να ζωντανέψει την μέχρι τότε στατική ζωγραφική και πρότεινε το συνδυασμό ζωγραφικής με βιντεοπροβολή, αυτό που ονόμασαν Ιταλοί κριτικοί «ζωντανή ζωγραφική», γεγονός που έμελλε να αφήσει τα ίχνη του στην τέχνη της εποχής μας. Από τότε, ένα μεγάλο μέρος των μνημειακών κυρίως έργων του, όπως: «Μήδεια», «Συμπερασματικός Οιδίπους», «Άρτεμις», «Αναστάσεις», «Η Απρονοησία του Προμηθέα» στηρίζονται σ’αυτή την ιδέα.

Μνημειακά είναι επίσης κάποια έργα - εγκαταστάσεις. Άλλες εφήμερες, όπως η επέμβαση σε χαλάσματα της Πλάκας, οι «Αντανακλάσεις» στο χωριό Μοναστήρια της Τήνου και άλλες μόνιμες, όπως το «Υπόγειο πάρκο» στο σταθμό Εθνικής Άμυνας στο Μετρό της Αθήνας, η «Γένεση» στη Fattoria di Celle του Giuliano Gori στην Ιταλία, η «Κιβωτός» στη Συλλογή Εμφιετζόγλου, ο «Πύθωνας» στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών κ.ά.

Σχέδιο, φωτογραφία, βιντεοπροβολές, εγκαταστάσεις, performances, χώρος, ήχοι, φως, νερό, φωτιά, καθρέφτες καθώς και ο γραπτός ή προφορικός λόγος, είναι γι’ αυτόν εργαλεία και τρόποι που χρησιμοποιεί, ανάλογα με το τι του χρειάζεται, για να εκφράσει αισθήματα και προβληματισμούς του καιρού του, να καταγράψει πληροφορίες και γεγονότα, να βρει τρόπους ώστε να μπει σε ενέργεια η ευαισθησία των συνανθρώπων του.

Παρά την πολλαπλότητα των μέσων που χρησιμοποιεί, δεν εγκατέλειψε ποτέ τον φορητό πίνακα ζωγραφικής προτείνοντας πρωτογενείς εικόνες, έργα που αποτελούν και το πιο διαδεδομένο μέρος της δουλειάς του.