ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ο Κώστας Τσόκλης είναι ο καλλιτέχνης που αγάπησε και αξιοποίησε όσο κανένας άλλος στην Ιστορία της Σύγχρονης Τέχνης, τόσο ως θέμα όσο ως μέσο- υλικό, τα πιο ταπεινά αντικείμενα (μια πέτρα, λίγο πριονίδι, ένα καρφί, ένα σπάγκο, ένα σπίρτο, μια αχτίδα,
ένα Τίποτα κ.ά.) και κατόρθωσε να τα βγάλει από την ανωνυμία και να τα μεταφέρει στο χώρο της τέχνης και του πνεύματος. Να τα ευεργετήσει δηλαδή. Μέχρι που έφτασε να προτείνει ως έργο τέχνης, το ελάχιστο, το τίποτα και το πιο πρόσφατο άυλο έργο του με τίτλο "Tsoclis, Εμείς», το 2019 στη Φλωρεντία.
O Κώστας Τσόκλης, μέσα σε ένα κατανυκτικό κλίμα (που δημιουργήθηκε χάρη στο υποβλητικό χώρο της εκκλησίας Santa Verdiana στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Φλωρεντίας, την απόλυτη προσοχή των παρευρισκομένων και την επιβλητική παρουσία του), παρουσίασε την καινούργια του θέση υπέρ του «έργου – πρόθεση» και όχι του «έργου- αντικειμένου».
Την ομιλία του τίτλο: 'Anche in fine, come in principio, il Logos sarà!» («Εν τέλει πάλι ο Λόγος είναι»), γραμμένη στην ιταλική γλώσσα χάρη στη μακρόχρονη διαμονή του στη Ρώμη, και των πολλών εκθέσεων που έχει πραγματοποιήσει στην Ιταλία διαδέχθηκε η Performance με τίτλο: «Tsoclis, Εμείς»
Ο Κώστας Τσόκλης γράφει για την PERFORMANCE:
"Σίγουρα, μέσα στο πέλαγος της ζωής και του έργου μας κολυμπάνε και συχνά πνίγονται πολλά πρόσωπα. Και παραμένουμε Εμείς στην επιφάνεια, σαν δείγματα ζωντανά αυτής της ομαδικής προσπάθειας σωτηρίας, χάνοντας όμως, σιγά σιγά την αρχική μας μορφή και παίρνοντας τη γενική μορφή του ανθρώπου. Χωρίς φύλο, χωρίς ηλικία, χωρίς πατρίδα.
Μέσα στo πλαίσιo της "Ζωντανής μου Ζωγραφικής” που άρχισε το 1985 με το "Καμακωμένο Ψάρι” και συνεχίστηκε με μια σειρά ανάλογων έργων μέχρι τις πολυσύνθετες τεράστιες τραγωδίες, για να καταλήξει τελικώς στα "Δέκα σημεία όρασης” το καλοκαίρι του 2017 στην Πάφο, τώρα προτείνω τον εαυτό μου σαν ecran πάνω στο οποίο θα προβάλλονται συμβολικά κάποια πρόσωπα που (μεταξύ άλλων πολλών), συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί αυτός ο άνθρωπος, αυτό το έργο, που λέγεται Κώστας Τσόκλης. Και αυτό, όχι τόσο για να αποδοθεί δικαιοσύνη (που και αυτό θα το επιθυμούσα), αλλά για να δημιουργηθεί ένα ακόμα έργο τέχνης και να σπρώξω τη "Ζωντανή Ζωγραφική” ως τα έσχατα όρια της.
Με αυτό το έργο, δεν διατείνομαι ότι προτείνω ένα καινούργιο λεξιλόγιο, αλλά ότι με λέξεις γνωστές, γράφω ένα ακόμη ποίημα, την ομορφιά και τη διαχρονικότητα του οποίου, δεν μπορώ να προβλέψω."
mp4
